Kalendarz
Wystawa "HORYZONT" w BWA
Przyjęliśmy "Horyzont" jako punkt wyznaczający granicę między światem wewnętrznym a zewnętrznym. Przedstawiamy w nim nasze doświadczenia, pragnienia, słabości. Tworząc dane prace poprzez nakładanie farby opisujemy stan emocjonalny, w którym właśnie się znajdujemy. Powstałe dzieło otrzymuje fragment naszej duszy, jest jej odzwierciedleniem. Struktura, która się w nim rodzi to ubiór naszego ciała astralnego, naszego pierwotnego ducha. I tak jak my sami jesteśmy realni, tak nasze twory stają się integralną częścią nas samych. Opowiadają naszą historię kolorem, kształtem i fakturą. Opisują nasze spostrzeżenia oraz przeżycia. Nasze obrazy prezentują nasz wewnętrzny świat, są jego urzeczywistnieniem przez co stają się częścią naszego świata zewnętrznego, który przemawia do widza w sposób niewerbalny. Dane dzieło oddziałuje na odbiorcę, przesuwa granice jego wyobraźni. Prowokując widza w ten sposób prowadzimy go przez stany emocjonalne, które towarzyszyły nam przy tworzeniu. Horyzontem oddzielającym niebo od ziemi stajemy się My i w takim układzie kierujemy tworem i ukierunkowujemy widza do odbioru nas samych. Pokazujemy tyle ile możemy, aby nie stać się nagimi i bezbronnymi ludźmi. My sami stajemy się w jednej osobie artystą - krytykiem - odbiorcą, i w taki wysublimowany sposób wodzimy widza za nos. Ukazujemy, iż istnieje wiele odpowiedzi na to samo pytanie. Posługujemy się paradoksem, sarkazmem, ironią. Zaskakujemy w nielogicznych skojarzeniach, pozostajemy w swobodnym stosunku do przedstawionych idei. Prowokujemy zjawiska pomiędzy rzeczywistością zewnętrzną a wewnętrzną. Ten akt twórczy staje się częścią świata rzeczywistego, a jednocześnie pozostaje odrębnym nierealnym światem. Twórczość wymaga od nas zabawy rzeczywistością, narzucenia sobie roli demiurga, który tworzy warstwa po warstwie i kreuje materialny byt jakim jest człowiek. Horyzont ukazuje dialog naszych myśli, idei i dzieł. Szukamy porozumienia między dwoma różnymi przeciwstawnymi światami. Nasza korelacja to nie tylko konfrontacja nas samych z sobą, ale konwersacja z widzem. Nigdzie indziej nie ma takiej relacji między artystą - dziełem – widzem, jak podczas tworzenia. Wtedy podmiot, orzeczenie i dopełnienie – to jedność. Ten proces i relacje twórcze są zobowiązane być trójcą (artysta – dzieło – widz). Zmuszeni jesteśmy przez własne Ja do tworzenia i przeistaczania się artysty w dzieło, i artysty w widza. Taka zależność powoduje zatracanie, zanurzenie się we własnym wyimaginowanych bytach świata wolności twórczej. Wtedy następuje sprężenie wartości pod wpływem tegoż bytu w umyśle artysty a następnie w przestrzeni artystycznej wybranej przez niego rodzi się dzieło.
Idea linii dzielącej nas, to zarazem punkt zwrotny, który łączy i spaja niczym "Horyzont" niebo i ziemię. Pomimo różnic jakie w nas występują, z jakimi poglądami się utożsamiamy, staramy się współpracować, korespondować i zestawiać paralele. Nasza świadomość współzawodnictwa to chęć wpływania na nas samych.
Katarzyna Cesarz urodziła się w 1971 r. w Rzeszowie. Ukończyła studia artystyczne w Zielonej Górze. Dyplom w pracowni interdyscyplinarnej prof. Jana Berdyszaka oraz w pracowni interdyscyplinarnej prof. Antoniego Porczaka (ASP w Krakowie). Od 1998 r. prowadzi zajęcia interdyscyplinarne i zajęcia warsztatowe z dziećmi i młodzieżą oraz dorosłymi. Przestrzeń artystyczna w działaniu z młodymi twórcami nieustannie ją inspiruje do poszukiwań i odkrywania nowych form kreacji. Od 2019 r. prowadzi autorską pracowni artystyczną ,,Twórcza Doświadczalnia Te De”. Wystawia od 1997 roku, a od 2006 r. należy do ZPAMiG, swoje prace eksponuje z artystami działającymi przy ZPAMiG o/ Rzeszów w Polsce i za granicą (USA, Czechy, Słowacja) oraz z grupą Złota Linia w Łańcucie 2023 r. Prace jej znajdują się w kolekcji prywatnych osób i Galerii Sztuki Współczesnej w Kolbuszowej. Od 2017 r. współtworzy z grupą artystów ,,Supeł Art" w Majdanie Królewskim. W 2020 r. rozpoczęła zajęcia z senior plus ,,Grupy Art-Passion", działającej przy Samorządowym Ośrodku Kultury w Cmolasie. Od 2021 r. prowadzi Galerię PUNKT, w dworku Błotnickich przy Samorządowym Centrum Kultury w Dzikowcu. W 2021 roku powołała z przyjaciółmi Fundację Lasowiacy. Od 2022 r. współtworzy pracownię ceramiki w SCK w Dzikowcu. W swoim środowisku organizuje wydarzenia kulturalne i artystyczne, koncerty, konkursy; zajmuje się promocją młodych talentów poprzez organizację ich wystaw i spotkań z publicznością.
Marcin Lubera urodził się w 1983 roku w Kolbuszowej. W latach 2004 – 2009 studiowałał na kierunku edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych, o specjalności małe formy rzeźbiarskie w pracowni prof. Henryka Sikory. "Maluje tak jak bym rzeźbił, rzeźbię tak jak bym malował" - to moje motto, którym kieruje się podczas tworzenia. Obrazy, rzeźby, płaskorzeźby czy instalacje wychodzące spod mojej ręki są dla mnie Tworami, które w wy-sublimowany sposób zrodził mój umysł, są pełne wizji i wyobrażeń. To dialog między snem i jawą, tym co uchwytne i tym czego nie sposób uchwycić, tym co można zdefiniować i czego nie da się nazwać. Wielopoziomowe, opowiadające o naturze, Bogu i człowieku Twory, budzą wiele wrażeń i uczuć. Pozostawiam widzom pełną dowolność w odbiorze moich dzieł. Główne inspiracje? Człowiek, filozofia, psychologia, przyroda i literatura. Ulubionymi kierunkami w sztuce są geometria, minimalizm, prymitywizm i konceptualizm. Dużą miłością darzę też color field painting. Używam żywych, nasyconych barw oraz monochromatycznych i achromatycznych zestawień, łącząc je ze sobą w nietuzinkowy sposób. Trójwymiarowe Twory zdają się pulsować, żyć własnym życiem. Mimo pozornej statyczności wydają się być bardzo dynamiczne.
Marcin Norbert Michalski to artysta wszechstronny, absolwent kieleckiego „Plastyka” oraz studiów na kierunku edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych ze specjalizacją małe formy rzeźbiarskie na Wydziale Pedagogicznym i Artystycznym Uniwersytetu Jana Kocha-nowskiego. Na co dzień pracujejako instruktor w Domu Kultury „Zameczek” w Kielcach, prowadząc pracownie fotografii i grafiki komputerowej oraz warsztaty fotograficzne. Jest też kuratorem i koordynatorem wystaw w DK Zameczek. Uczestnik wielu wystaw zbiorowych i indywidualnych. Tworzy przy użyciu tak różnych mediów jak rzeźba, fotografia, malarstwo, wideo. Jego malarstwo w abstrakcyjnej formie prezentuje fascynację istnieniem a fotografie dotykają różnorodnej tematyki tj. krajobrazu, portretu, wydarzeń teatralnych i koncertów.
Valeria Moskvitina urodziła się w 1985 r. we wschodniej Azji, od 1990 roku mieszka w Ukrainie. Uzyskała wykształcenie wyższe na Wydziale Kultury i Sztuki w Chersoniu w Ukrainie. Pracuje za pomocą szpatułki w technice zwanej impasto. Uczy malarstwa, rysunku oraz zajmuje się wolontariatem. Od 2016 roku prowadzi art terapię dla wojskowych i przesiedleńców. W pracach przedstawia własne odczucia w stosunku do przyrody, stara się uchwycić szczególny stan harmonii oraz nieporównywalne i nieuchwytne odbicie znajdującej się w jej duszy. Prace Artystki znajdują się w kolekcjach prywatnych w USA, Polsce, Litwie, Ukrainie i we Włoszech.
Koordynat GPS miejsca: 50.0387000°N, 22.0075267°E
