Kalendarz
Wernisaż wystawy: "TRZY POKOJE"
TRZY POKOJE
Agnieszka Babińska
Anna Bedyńska
Małgorzata Wakuluk
weekend z polish women photographers
25.04.2025 I 18:00
Galeria Fotografii Miasta Rzeszowa I ul. 3 Maja 9
#GFMR #na_pietrze
Ekspozycja wystawy: 25.04 - 24.05.2025
Wystawa „Trzy Pokoje” to połączenie fotografii autorstwa Agnieszki Babińskiej, Anny Bedyńskiej oraz Małgorzaty Wakuluk. Wszystkie one z niezwykłą wrażliwością podejmują tematy społecznie ważne, często marginalizowane i spychane w obszar kulturowych przemilczeń.
Ta syntetyczna forma narracji wizualnej łączy ze sobą niezależnie funkcjonujące, fotograficzne historie. Z jednej strony każda z nich przedstawia odrębne wątki, z drugiej zaś – wszystkie razem, koncentrując się na wykluczeniu, lękach, a nawet traumach wspólnie wymuszają na widzu coś w rodzaju autorefleksji. Obszar sztuki stwarza tu wyjątkową sposobność do wizualnego i emocjonalnego dialogu, który zachęca odbiorcę do chwili zastanowienia.
Każdy pokój to zamknięta kapsuła z odrębną historią, ale tak naprawdę – historia o człowieku i jego zmaganiach z przeciwnościami losu.
O wystawie
Na ekspozycji zaprezentowany jest cykl wielkoformatowych, wydrukowanych na tkaninie fotografii analogowych Agnieszki Babińskiej z serii Złote blizny. Fotografka, jak sama mówi, „próbuje zrekonstruować ciało jako autonomiczną całość, przywołując japońską filozofię akceptacji i celebracji autentyczności (japońska sztuka naprawiania ceramiki kintsugi). U jej podstaw leży przekonanie, że piękno tkwi w niedoskonałości, w tym, co kruche, ulotne, zużyte, nadszarpnięte zębem czasu.
Proces naprawy może być traktowany jako metafora ludzkiej egzystencji, która nie jest wolna od cierpienia, porażek i ułomności”. Upływ czasu zmienia i deformuje ludzkie ciała, uroda i wdzięk przeistaczają się w dostojną dojrzałość. Ciała ułomne, z doświadczeniem chorób, zmienione lub obarczone bliznami, to widok skrywany często przed spojrzeniem innych.
Artystka polemizuje z brakiem akceptacji dla niedoskonałości ludzkiego ciała w społeczeństwie. Blizny stają się niczym trofeum, świadectwem siły i niezłomności, a także niewidocznej przed światem walki.
Projekt Małgorzaty Wakuluk zatytułowany „Zmruż oczy” to z kolei próba skłonienia widzów do refleksji, zatrzymania się w codziennym pędzie... Spojrzenia na siebie samych – w ciszy i skupieniu. To swoisty rachunek ludzkich sumień. Artystka, posługując się ruchomym obrazem, wyświetlanym na dużej powierzchni, w półmroku, przy dźwiękach muzyki i z symbolicznym akcentem skierowanym na nasze „okno na świat” – za którym rozbrzmiewa bełkot codziennych wiadomości – tworzy przestrzeń wyciszenia. To właśnie ten kolejny pokój wystawy, bezpieczny i zamknięty, staje się miejscem, w którym artystka próbuje poruszyć naszą wyobraźnię i pozwolić jej się unieść. W poszukiwaniu własnego „ja”, które – być może – odnajdziemy w swoich odbiciach rozproszonych w przypadkowych zakamarkach tego miejsca...
Jest to artystyczna odpowiedź na lęk przed zagrożeniami współczesności.
Jak tłumaczy sama autorka, to „subiektywna reinterpretacja współczesnego świata, który coraz częściej jawi się jako przestrzeń bólu, konfliktu i chaosu. Fotografie z tej serii są osobistą próbą ucieczki od brutalnej rzeczywistości – poprzez zmysłową transformację jej obrazu. Tytułowe zmrużenie oczu jest zarówno gestem fizycznym, jak i metaforycznym – zaproszeniem do spojrzenia na świat inaczej: łagodniej, z dystansem i wrażliwością”.
Fotografie Anny Bedyńskiej z cyklu “Forever mine” są z kolei przejmującą opowieścią o japońskim wymiarze sprawiedliwości, który zanurzony jest XIX-wiecznym modelu funkcjonowania rodziny, który nie uznaje podziału władzy rodzicielskiej i nie traktuje uprowadzenia dziecka przez jedno z rodziców za przestępstwo. Fotografie japońskich dzieci połączone są z cytatami i historiami ich rodziców.
Fotografka obnaża bezwzględność systemu, brak możliwości mediacji w podziale opieki nad dzieckiem, ukazuje perspektywę wykluczonego rodzica, który w świetle przepisów przestaje nim być. Fotografka wsłuchuje się w opowiedziane historie i stara się przywrócić głos osobom wykluczonym. Empatyzuje z tymi, którzy czują się bezradni wobec systemu i pokrzywdzeni przez nierówność w traktowaniu ich przez prawo.
Każda z opowiedzianych historii jest podobna, a towarzyszące tym historiom obrazy fotograficzne dostarczają różnych refleksji, przede wszystkim ukazują bezradność człowieka i jego pustkę po stracie dziecka.
Mariola Balińska
Organizatorzy wystawy: Galeria Fotografii Miasta Rzeszowa, Stowarzyszenie Polish Women Photographers
Partnerzy: TyleNaTyle, Studium Sztuki
Patroni medialni: Fotopolis.pl I Kwartalnik Fotografia I FotoForma I arte.tv I Libertyn.eu
Patronat honorowy: Prezydent Miasta Rzeszowa Konrad Fijołek
Wydarzenie będzie fotografowane i filmowane.
